In de zomer van 2019 was er een schitterende expositie van Jauma Plensma in het Museum Beelden aan Zee in Den Haag. Als beeldhouwer maakt hij imposante werken, die als bestemming de openbare ruimte hebben. De formaten zijn er dan ook naar. Een informatieve film geeft veel extra achtergrondinformatie. Wat mij trof was zijn erkenning dat hij vooral schoonheid wil creëren voor de mensen in de publieke ruimte. Daar is hij zozeer in geslaagd dat hij wereldwijde faam geniet. En terecht. Ik voelde me- in alle bescheidenheid- een bondgenoot van hem.

Schoonheid als een van de criteria voor impactvolle kunst is niet bepaald eigentijds te noemen. Dat is jammer en bovendien onterecht.

Kunst die zich wil laten zien moet per definitie aanspreken en schoonheid kan daarbij een middel zijn. Ik hecht heel veel waarde aan de kwaliteit van mijn werk. Techniek, vlakverdeling en kleurgebruik moeten elkaar ondersteunen en versterken. De invloed van met name het expressionisme is in mijn werk onmiskenbaar aanwezig en in die traditie wil ik ook graag staan.

Dat vereist ook iets van de kijker: ik ben zo vrij te beweren dat mijn werk meer tijd van kijken verdient dan de gebruikelijke 7 seconden, die de gemiddelde museumbezoeker per schilderij besteedt aan het kijken. Ik wil dat ogen de gelegenheid krijgen het gevoel aan te spreken en de nieuwsgierigheid te prikkelen.

Mijn werk is semifiguratief, maar ik heb al de nodige uitstapjes gemaakt naar het abstracte en die mogelijkheid houd ik altijd open. Uiteindelijk bepaalt het thema, hoe ik tot beeldvertaling over ga.

Als bronmateriaal gebruik ik meestal eigen fotomateriaal en als inspiratiebron gebruik ik belevenissen en impressies van mijzelf of anderen. Beweging en levendigheid staan bij mij voorop. Ik houd niet van lege ruimtes. Er moet minstens iets zijn dat de leegte vult.

Mijn schildershandschrift is ook herkenbaar aan een snelle, vrij grove verfstreek, waarbij de vormen niet al te veel zijn uitgewerkt maar wel herkenbaar.

​

Mijn creatieve talent heb ik ontvangen van mijn Schepper, de grote Creator van alles. “Want uit Hem en door Hem en tot Hem zijn alle dingen”. Mijn dankbaarheid daarvoor is de ondergrond van al mijn werk.

In wezen is elk schilderij een zelfportret. Het zegt minstens iets over de relatie die ik ervaar ten opzichte van wat ik schilder.

Het kan iets weergeven van hoe ik in het leven sta en wat voor mij belangrijk is. De kijker mag er een beleving bij hebben, die niet door mij gestuurd is, want die ontstaat bij de kijker zelf.